manontravel.reismee.nl

Colombia: 'de laatste weken'

Gisteren heb ik met enige weemoed Colombia verlaten maar ga ook op naar een nieuw avontuur in een volgend land; Equador. Daar mag ik weer gaan wennen aan ander geld (Amerikaanse dollars), gewoonten en gebruiken.

Na mijn terugkeer uit de woestijn ben ik een tijdje blijven hangen in Santa Marta, samen met mijn maatjes Majeed en Roseanne. Wij werden gedurende deze dagen omringd door Argentijnen wat me een paar nieuwe Spaanse woorden heeft opgeleverd en waar we vreselijk hebben gelachen want zij zijn allemaal zo gek als een deur. Naast dit leverde het ons ook een les Tango op en mocht ik tot mijn grote plezier 15 minuten op de hakken van de danslerares lopen zodat mijn uitvoering van de Tango met de dansleraar beter tot zijn recht kwam; een volgende vakantiebestemming is Buenos Aires.

Na elke dag uitstel van mijn vertrek werd het toch echt tijd om weer te gaan bewegen. Het boeken van een vlucht gaat net zo snel als het boeken van een bus dus op het vliegtuig naar Bogota vanwaar ik met de bus naar een koloniaal Colombiaans dorp ben vertrokken. Ik had, na alle voorgaande maanden met continu allemaal gezellige mensen om mij heen, heel veel behoefte om een tijdje alleen door te brengen en dat kon daar eenvoudig. Boeken gelezen, geslenterd langs de winkels, op het plein geluisterd naar muziek etc.

Vliegtuig gepakt naar de Amazone voor een 3 daagse toer in de jungle. Deze toer ging vanuit Leticia wat 800 km van de eerste snelweg in Colombia ligt en zeer dicht tegen Brazilië en Peru aan. Je mag dan ook zo’n 60 km elk land in varen zonder dat je een visum voor een van deze landen nodig hebt. Je kan vanuit hier ook direct door naar Peru maar aangezien ik graag eerst naar Equador wilde en nog een stukje van Colombia wilde zien heb ik besloten om gewoon terug te vliegen naar Bogota.

De jungle is een ervaring op zich. Het is wel even doorzetten, vind ik, want het is zeer warm, hoge vochtigheidsgraad, heel veel, maar dan ook echt heel veel, muggen wat betekent dat je naast zonnebrandcreme je ook volledig gesprayd moet zijn met muggenspray. Daarnaast loop je op rubberlaarzen ivm de hoeveelheid modder, een lange broek maar ook een trui met lange mouwen is een vereiste. Je kan je vast voorstellen hoe je je dan voelt. Maar geen gezeur, het is een eigen keuze om hieraan te beginnen. Na een rit met de watertaxi mochten we overstappen op een klein, wiebelig bootje die ons verder naar de jungle bracht. Als je je voorstelt dat je door het bos loopt maar deze is een paar meter onder water gelopen waardoor je meer op de hoogte van de vertakking van de bomen komt dan snap je waar we doorheen voeren. Op een open plek stonden 2 kleine gebouwen en dat was de plek waar we de nacht gingen doorbrengen. De badkamer bestond uit een toilet met een gordijntje en emmers water om door te spoelen en mee te douchen.

Onze gids heeft ons, met de machete om zich heen slaand, door de jungle geleid en veel uitgelegd over bomen, wat je ermee kan, bv. water drinken uit takken, en over insecten die we tegenkwamen. Verwacht niet dat je veel dieren ziet; de meeste leven nl. ’s nachts dus werd er ook een nachttoer gehouden waarbij we voornamelijk de tarantula’s tegenkwamen. Ik merk dat mijn spinnenfobie aan het afnemen is; ik ben nl. niet hard weggerend maar heb op gepaste afstand er ook nog naar gekeken.

De 2e nacht was in een jungledorp waar zo’n 3000 mensen wonen en waar dus gewoon restaurants en barren zijn. Ook hier hebben we een boottocht gemaakt waar we leguanen in de bomen zagen die vanuit daar het water in sprongen, luiaards en de roze en grijze dolfijn gezien.

Na alle natuur werd het weer tijd voor de stad en dan vooral tijd om weer danslessen te volgen. De stad van de salsa is Cali. Na 4 avonden in salsaclubs te zijn geweest en ook nog zo’n 5 uur extra les te hebben gevolgd was ik (lijftechnisch) gesloopt. De Colombiaanse salsa heeft een hele hoge snelheid wat veel techniek vergt. Ik heb mijn ogen uitgekeken in de clubs en zal nog jarenlang moeten oefenen....

Algeheel in Colombia zijn de mensen heel sportief. In de ochtend zie je veel mensen in leggings/korte broeken en op gympen hardlopen, honden uitlaten of naar de gym gaan. In Bogota wordt elke zondag een hele lange toegangsweg afgesloten zodat deze gebruikt kan worden om te fietsen, rollerskaten en hardlopen. Langs de kant worden dan ook eettentjes opgezet. Ongelofelijk hoe druk het is! Als Nederlandse heb ik mij hier natuurlijk ook aan gewaagd. Fietsen is hier, na voetbal, de meest beoefende sport.

Nederland is een spijkerbroekenland maar hier kunnen ze er ook wat van. Je kan hier echt alles dragen; er mogen zoveel gaten in je broek zitten als je wilt (is hier nl ook heel hip), je trui mag doorschijnend of heel kort zijn ook al heb je zwembanden, terwijl het assortiment corrigerend ondergoed hier nog veel uitgebreider is als bij ons; en ook voor de man! Het enige waar ik echt niet over uit kan is het dragen van soortgelijke Crocs. Deze zijn in alle soorten en kleuren verkrijgbaar en een grote hit. Niet alleen hier maar ook in Nieuw-Zeeland heb ik mij hierover verbaasd. Zelfs nu is het onder reizigers een van de meest gedragen schoenen. Daarnaast zijn ze hier gek op uniformen en daar kan je gerust mee over straat. Met enige regelmaat denk ik dat iedereen uit een OK is weggelopen.

Ondanks een groot assortiment mobiele telefoons, en veel mensen ook een mobiel hebben, zijn er hier zeker ook nog publieke telefoons. Maar de mooiste optie die wordt geboden is dat er een aantal mobieltjes aan een winkelwagen of aan iemands jas hangen en dan kan je vanaf daar direct bellen.Andere dingen die mij hier zijn opgevallen is de grote hoeveelheid bloemen en planten winkels/plantages. Wat blijkt; Colombia is na Nederland het 2e exportland. Dat ze hier spare-ribs eten met plastic handschoenen. Ik dacht wat moet dat plastic in mijn eten en heb deze aan de zijkant gelegd. Lekker bleu want het bleken handschoenen te zijn. Er extreem veel plastic afval is; zeker in het noorden waar de mensen van de zee moeten leven is het gehele landschap (en dus ook de zee) voorzien van plastic zakjes. Er is nog heel wat werk te verrichten om het plastic in de wereld, en dan vooral ook de plastic soep in zee, te minimaliseren. Wat wij zien als een VIP tafel in een club is hier heel normaal; iedereen besteld een volledige fles drank en daarbij een aantal flessen fris. Men houdt er hier zeer van! Verder geniet ik als ‘oudere dame’ van de charmante jonge jongens die, zodra ik over enige rotsen moet klimmen, altijd aangerend komen om mij hun hand als ondersteuning te laten gebruiken. Of ik er nou blij om moet zijn dat ze me ook als ouder ervaren is een tweede maar het geeft wel weer hoe zij staan ten opzichte van ouderen. Je ziet deze verhoudingen ook heel veel in families en hoe zij elkaar ondersteunen. Verder ben ik ook verrast over de hoeveel tolwegen. De wegen zijn hier over het algemeen heel goed. De enige weg die heel hobbelig is geweest was de weg naar San Agustin wat maakte dat ik over een afstand van 136 km er 5 uur later aankwam.

Na Cali was mijn laatste stop in Colombia San Agustin waar veel archeologische opgravingen zijn gedaan en dan met name in graven. Prachtige beelden zijn hier gevonden ter bescherming van een graf. Dit was een mooie afsluiting van een schitterend land waar ik nog zoveel ook niet gezien heb.

Het was nog een flinke rit naar de grens door een schitterend landschap en waarbij het enige spannende was of er niemand met cocaïne vingers aan mijn tas had gezeten maar ik heb alle narcoticatesten, hond en ondervraging (in het Spaans welteverstaan), doorstaan. Ik ben dus aangekomen in Equador met een zeer hartelijk welkom door de douane.



Reacties

Reacties

Rik

Was weer een top bericht mooi om te lezen als je Argentinië bent kijk uit voor nep geld elke taxi probeert je er mee terug te betalen voor de rest heel veel plezier

max de kapper

hey manon. heerlijk allemaal om te lezen.jaja en dat jungle verhaal. we hebben het ook meegemaakt. dus weet precies hoe je dat kan ervaren. hahaha. geniet daar

Esther

Lieve Manon, je hebt afscheid genomen van, wat ik van je lees, een fantastisch land! Dank voor het delen weer van de details. Veel plzr tijdens je volgende avontuur: Equador! Liefs

Frouwke en Gerard

Hoi Manon
Weer hele mooie verhalen om te lezen. Geweldig dat je ons zo laat meegenieten met je reis en je mooie foto's op Instagram.
Veel plezier in Equador!

M en M

Manon,

Je kunt hier gelukkig gewoon SPAAN blijven praten.
Dank voor je verhaal.
De Jungle lijkt mij fantastisch maar ook de positieve aandacht voor de ouder wordende vrouw.
Zo te lezen is er nog geen enkele aandrang huiswaarts te keren.
Enjoy life.
Mooi dat he dit volop doet.
Mia en Martin????????????

martine

Weer mooi om te lezen Manon. Top

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!