Ama la vida, love life, is wat je hier op bussen, gebouwen, t-shirts ziet staan met een prachtig gekleurd logo erbij. Ama la vida is wat ik op dit moment tot het maximale uitnut.

Mijn lijf maar ook mijn mind waren na maandenlang te zijn blootgesteld aan de hitte geschokt door de kou in Ecuador. Als ik mij had voorbereid op het land dan had ik kunnen weten dat bij de hoogte waar ik regelmatig op vertoef het koud zou zijn maar ik heb me weer laten verrassen. Dit betekende dat ik als eerste een muts heb gekocht, vooral om mee te slapen. Een (regen) jas en waterdichte (wandel) schoenen volgden want continu natte voeten dragen niet bij aan de opwarming.

Mijn eerste stop over de grens was Otavalo. Deze stad staat erom bekend de grootste markt van Zuid-Amerika te hebben, op de zaterdag dan wel te verstaan. In de buurt van Otavalo kon ik gaan beginnen aan de eerste beklimming van de vele vulkanen die Ecuador rijk is. Een prachtig rondje rond het kratermeer op een hoogte van 3200 tot 3700 meter. Gelukkig ben ik al enigszins aan enige hoogte boven de zeespiegel gewend maar dat wil nog niet zeggen dat ik niet af en toe stond te briesen als een paard. Wat is het toch jammer dat je vaak eerst een eind omhoog moet lopen om bepaalde dingen te zien... maar goed, het luie lijf moest ook maar eens in actie worden gezet.

In Otavalo zag je veel indianen; vrouwen in traditionele kleding en mannen met halflang tot lang haar. Het leek een heel groot verschil met Colombia en ik verwachtte vanaf nu dit continu te zien. Aangekomen in de hoofdstad Quito bleek dit niet de waarheid. In bepaalde gebieden zie je de indianenmaar het overgrote deel is modern gekleed, hebben de mannen korte haren en leven een modern leven.

Gestart met een Food tour en deze bleek best nuttig. Ik leerde namelijk om de menukaart te lezen en ze blijken hier heel heel veel ingewanden te eten van koeien en geiten. Nu wist ik in iedergeval wat ik niet wilde bestellen al waren de gebakken darmen als snack best lekker. Naast Peru is dit ook het land van de gebakken cavia. Ik ben het nog niet heel veel tegengekomen en heb deze ook nog niet op mijn bord gehad maar ik heb nog kansen genoeg. Een ander nieuw verschijnsel op eetgebied is dat je popcorn geserveerd krijgt bij je cheviche (rauwe vis) en deze in je maaltijd moet strooien.

Natuurlijk heb ik weer keurig een free walking tour gedaan waar ik naast alle gebouwen en verhalen ook meer te weten kwam over de aankomende verkiezingen welke op 2 april hebben plaatsgevonden. 2 dagen voor de verkiezingen werden in elke stad alle bars/clubs gesloten en mocht er geen alcohol worden gedronken. De reden hiervoor is dat iedereen met zijn volle verstand in staat moest zijn om tot een gedegen stem te komen. Men voert hier ook veel campagne met optochten, vlaggen etc. Zelfs op het kleine eiland San Cristobal in de Galapagos, waar 3000 mensen wonen, waren luide bijeenkomsten tot diep in de nacht en een grote stoet van mensen dwars door het dorp met hun vlaggen, muziek en commentaar.

Ecuador is een stuk kleiner dan Colombia waardoor de busritten tussen de 2 en 13 uur duren. De bussen zijn vaak voorzien van een toilet, een camera en ook regelmatig WiFi. Verhongeren op deze ritten is onmogelijk. Waar de bus ook maar enigszins stopt of langzaam rijdt komen er mensen in de bus die van alles verkopen. Daarnaast heb je mensen die een heel verhaal afsteken over geld wat ze nodig hebben voor de educatie van hun kinderen. Het verkopende product wordt aan iedereen in de bus uitgedeeld en daarna weer opgehaald waarbij je dan bepaalt of je het wilt kopen. Waar in Colombia iedereen tegen mij aanpraatte en zorgde dat ik uitstapte waar ik moest zijn lijken de mensen hier meer verlegen. Zeker in de stadsbus moest ik mensen aanspreken om te vertellen waar ik naartoe wilde zodat ik hen medeverantwoordelijk kon maken dat ik kwam waar ik wilde zijn.

Gedurende de busritten luister ik af en toe naar mijn playlist op Spotify. Aangezien ik al enige maanden voornamelijk Engels spreek werd mij ineens duidelijk dat een aantal liedjes op mijn playlist wel hele slechte teksten vertegenwoordigde. Normaal hoor ik meer die beat maar nu is het meer alsof ik naar een Nederlands liedje luister. Met mijn Spaanse playlist ben ik nog niet zover. Hiervoor heb ik Google Translate nog wel nodig. De woorden buenos dias/buenas tardes/buenas noches gaan me goed af want dit gebruik je de hele dag. Mensen zeggen elkaar hier veel gedag dus kan als gast in hun land niet achterblijven. Zo zijn er nog een aantal woorden die me nu makkelijk afgaan maar het blijft wel enigszins op het peuterniveau, van 2 a 3 woorden bij elkaar gebruiken, hangen.

Na Quito op naar de volgende vulkaan; Lago Quilotoa. Je kan hier 4 dagen omheen lopen of, zoals ik natuurlijk heb gedaan met mijn enige afkeer tot hiken (de afkeer slinkt), in 1,5 uur naar beneden en naar boven lopen. In alle hostels rondom de vulkanen gaat het licht om 22.00 uit want men gaat er vanuit dat iedereen wandelt... Wel in een prachtige berghut gezeten met een bubbelbad en sauna’s met uitzicht op de bergen. Waar ik hier heel gelukkig van wordt is dat alle hostels handdoeken verstrekken. Eindelijk kan ik me normaal afdrogen ipv te moeten deppen met mijn lichtgewicht dep handdoeken.

Het toeristische Banos is de uitvalsbasis voor elke outdoor activiteit die je kan bedenken. Eindelijk kon ik nu eens leren abseilen en dan gelijk in of naast verschillende watervallen. Nog een korte zipline gedurende de trip en het was weer een perfecte dag. ’S Avonds rijden hier luide, kleurrijke chiva’s. Dit is vergelijkbaar met de discobus in Amsterdam behalve dat deze vrachtwagens open zijn en veel geluid produceren.

Ecuador ligt op de evenaar wat maakt dat de zon recht boven je schijnt en je dus nauwelijks schaduw van jezelf ziet. Blijft opnieuw een raar verschijnsel. Ze hebben hier, zoals ze het noemen, een vulkaan straat, veel bergen, gedeeltes die heel laag of gelijk aan de zeespiegel liggen zoals de Galapagos Eilanden.

11 dagen ben ik op de Galapagos geweest. De Galapagos bestaat uit 9 (of 22 afhankelijk wat je meetelt) eilanden waarvan er 4 bewoond zijn. Verder heeft het nog zo’n honderdtal rotsen/plateaus en hebben een vulkanische oorsprong. Afhankelijk van het jaargetij en de zeestromingen vind je hier specifieke vogels en zeedieren. Het specifieke aan de Galapagos is, is dat je hier geen grote getale van dieren ziet maar meer dat er verschillende dieren zich mengen dus bv. een kolonie van 16 pinguïns en een paar flamingo’s.

Mijn idee was om te gaan eiland hoppen ipv het maken van een cruise omdat het er ‘zijn’ al een kostbare aangelegenheid is. Mislukt, na aankomst zat ik binnen 3 uur bij een travel agency om te horen welke last-minute cruises er werden aangeboden. Ik kon al mijn meegebrachte cashgeld (wat ze adviseren want er zijn niet zoveel pinautomaten en je weet nooit of er geld is) direct weer inleveren want met een 2 dagen toer Isla Isabela en een 5 daagse cruise op een catamaran met jacuzzi was het snel gedaan met dat geld. Gelukkig deden de pinautomaten het, alleen had ik de week ervoor al zoveel cash verzameld dat ik over de weeklimiet zat maar gelukkig bezit ik meerdere passen..want zonder reispartner kunnen dat af en toe de zorgen zijn. Het is dus een combinatie van eiland hoppen en cruise geworden en ik kan deze combi iedereen aanraden.

Dit alles heeft er voor gezorgd dat ik 8,5 uur gesnorkeld heb op 7 verschillende locaties en 1,5 fles waterproof zonnebrand heb verbruikt. Gezwommen met pinguïns, zeeleeuwen, 4 soorten haaien; hammerhead, galapagos haai, witpuntrifhaai en zwartpuntrifhaai, giant schildpadden, mantra’s, leguanen, zeepaardjes en enorme scholen (grote) vissen. Het enige wat ik heb gemist is de giant mantra van gemiddeld 7 meter.

Onderweg nog dolfijnen zien springen en een walvis zien spuiten ondanks dat het niet het jaargetijde hiervoor was. Op veel verschillende eilanden/rotsformaties/plateaus flamingo’s, pelikanen, leguanen, blue footed boobie, Nasca boobie, fregats etc. gezien. Het meest bijzondere vond ik dat vogels hier niet wegvliegen als je langs ze loopt en alle zeedieren ongestoord lijken te zijn met wel de regel; 2 meter afstand houden. Het was opnieuw een prachtige ervaring ondanks de extreme hitte en hoge vochtigheid.

Kort weer even naar de grote stad Cuenca met een aangenamere temperatuur en nu verkeer ik nog steeds in een aangename temperatuur maar dan in het berggebieden in het zuiden, Vilcabamba. Opnieuw gedraag ik mij hier niet als een backpacker, al zijn de prijzen er wel naar, want ik zit in een schitterende lodge met eigen restaurant, een zwembad, elke dag verschillende yoga classes in de yogashala, een bar met pool- en tafeltennistafel en verschillende massages. Zoals ik mijn verhaal al begon: ama la vida.

Op de yoga moet ik zeker nog even terugkomen. In mijn eerste verhaal schreef ik dat ik benieuwd was of ik in staat zou zijn om een verandering door te maken en yoga een dagelijks ritueel in mijn leven zou kunnen laten zijn. Helaas, mijn DNA heeft zich hier nog steeds niet op aangepast. Mijn yogamat heb ik in Colombia afgestaan want dat was alleen maar extra gewicht en voor de keren dat ik wel tot enige uitvoering kwam was de pareo ook goed genoeg.

Vanaf Vilcabamba zou je normaal gesproken met de bus naar Peru kunnen reizen maar vanwege alle grote overstromingen in de afgelopen weken is het noorden van Peru onbegaanbaar. Op dit moment ben ik aan het uitzoeken hoe ik daar ga komen. Er zal hoe dan ook moeten worden gevlogen, de vraag is alleen vanaf waar en er zijn een aantal redenen waarom het belangrijk is dit goed te bepalen. Elke dag is er nieuwe informatie over wat wel/niet begaanbaar is dus misschien wacht ik het nog een paar dagen af.. ik zit hier hoe dan ook in het goede leven.