Het is gelukt om 6 maanden op reis te zijn; deze volledig voedselvergiftigingsvrij door te komen, niet te zijn overvallen, alle belangrijke bezittingen ook nog in mijn bezit te hebben, te slapen met anderen om me heen, geen enkele keer mijn fles shampoo in de badkamer te vergeten, me te bekwamen in social media en gebruik apparatuur, me overal veilig te voelen, weer te zien hoe prachtig de wereld is, te weten dat ik echt niet oud ben en me goed voel bij 20-jarigen, me met geen enkel dieet heb bezig gehouden, weer prachtige levensverhalen verzameld heb van heel veel mensen met allemaal verschillende nationaliteiten. En daar was het me allemaal om te doen!!

Iedereen is met een ander doel op reis. Zo ben ik mensen tegengekomen die alleen voor de drugs en feesten kwamen, mensen die het moeilijk vinden om contact met anderen te leggen en dit als hun leerproces zien, jonge mensen die eenmalig hun kans zagen voordat ze aan hun carrière zouden beginnen (en dan kan dit nooit meer!) maar natuurlijk ook gewoon om in een andere omgeving te verkeren, te zien en te beleven. Voor mij was het belangrijk om iets wat ik altijd leuk heb gevonden weer nieuw leven in te blazen en als bijkomend doel wilde ik graag een aantal nieuwe dingen leren die ik tijdens mijn werkende periode, naast mijn werk, lastig vond om op te pakken.

Ik vind het fijn dat ik voor de 'jongere generatie' ook vaak een inspiratie heb kunnen zijn in de zin dat je je eigen keuzes maakt in je leven en als je wilt dat kunt doen wat jij denkt te willen doen.

Deze reis heeft me ook 4 reizende 'dochters' opgeleverd. Ik kan dan nog wel jong van geest zijn maar mijn uiterlijk verraad natuurlijk wel mijn leeftijd dus als ik af en toe met jonge meiden ergens aankwam heb ik toch een drietal keer de vraag gekregen of ik met mijn dochter(s) op reis was. 3 van deze dames ga ik zeker zien en hopelijk kan ik nummer 4 in Beijing bezoeken. Van een van de dames heb ik haar Peruaanse vriend ook ontmoet want moeders moet toch even kennismaken met de schoonzoon.

Wat heb ik genoten van alle mensen die ik heb ontmoet. Van hippies, rasta’s, gekke Argentijnen, gevluchte Venezolanen, gezellige Duitsers (grapje, weet allang dat ze gezellig zijn), de warme Colombianen, de behulpzame Indiërs, alle NZ vrienden van Mijn vriendin, de verlegen maar ook zeer directe Ecuadorianen, de op toerisme ingestelde Peruanen, gepiercd, getatoeëerd, gays tot reizende oma's. een aantal van hen zullen altijd onderdeel van mijn leven en/of in mijn hart blijven.

Vaak krijg je na een reis de vraag gesteld of je jezelf beter hebt leren kennen, of het life changing is, of je nu weet wat je bijv. op werkgebied wilt. Zoals ze in de Duitse taal wel gebruiken is mijn antwoord njein, oftewel ja/nee. Doordat ik in mijn jongere jaren al gereisd heb wist ik dat ik prima op mijzelf kan vertrouwen en op anderen, dat ik keuzes kan maken, goed alleen kan zijn, zelf dingen onderneem, ‘eet wat de pot schaft’, positief ingesteld ben, mensen zich prettig bij mij voelen waar ze ook vandaan komen en ik bij hen, niet snel in de stress schiet en dat ik sociaal ben (de negatieve dingen laten we gewoon voor wat ze zijn). Deze reis heeft dit alles wel opnieuw bevestigd. Maar ook dat ik het af en toe fijn had gevonden om samen met iemand te reizen, te kunnen delen van ervaringen en ook de organisatie ervan, weten hoe eenzaamheid kan voelen en ik soms dingen heb gelaten omdat ik het niet leuk vond om ze alleen te gaan doen.

Wel heb ik opnieuw ontdekt dat ik graag reis. Aan alles komt natuurlijk altijd een eind en ik weet uit vorige ervaringen dat de behoefte voor een mentale uitdaging er ook weer gaat zijn. Dit was dus een mooie ‘pauze’ in het werkende leven. Het gaat ook weer spannend zijn wat ik ga doen. Kan ik meer balans houden tussen reizen en werken dan ooit tevoren? Want dat ik weer meer wil reizen dan ik de afgelopen 18 jaar mezelf heb toegestaan is één ding wat zeker is.

20 jaar geleden ging ik op reis om uit te zoeken welke ‘carrière’ ik zou willen en ondanks zo’n 18 maanden te hebben gereisd was de uitkomst hiervan nihil. Toch hebben al die tussenliggende jaren op werkgebied veel kansen en uitdagingen gegeven welke mij zijn aangereikt door verschillende personen die een goed beeld hadden van mijn kunnen en mijn persoonlijkheid. Ik hoop dat mijn huidige netwerk mij hierbij weer gaat ondersteunen want opnieuw heb ik geen ‘helder moment’ gekend gedurende deze 6 maanden hoe ik mijn werkbare leven ga vervolgen.

Mijn langdurige reis 20 jaar geleden ten opzichte van nu was in bepaalde mate anders. Ik heb mijn huidige tijdelijke reisgenoten regelmatig uitgelegd hoe je kan reizen zonder internet aangezien zij daar geen enkele voorstelling bij hadden. Toentertijd bestond de Lonely Planet gelukkig al wel maar kon je geen hostel vooraf reserveren en liep je soms een rondje dorp om een slaapplek te vinden. Verder moest je vooraf bepaald hebben hoeveel geld je dacht uit te geven omdat dit bedrag mee moest worden genomen in traveller cheques ivm het ontbreken van pinautomaten. Ook met het thuisfront verliep het contact traag aangezien een brief er gemiddeld 2 weken over deed en zij alleen brieven konden sturen naar een poste restante adres (hoofdpostkantoor in de grote stad die brieven voor je bewaarde en waar je deze kon ophalen) die je vooraf had aangegeven met een verwachte datum daar ook te zijn. Zware papieren boeken die je als extra bagage had maar wel kon ruilen in de meeste hostels. Wat heb ik nu genoten van de e-reader, superuitvinding! Ook internet heeft bijgedragen aan gemak maar maakt ook dat je veel tijd kwijt bent aan het onderzoeken wat je allemaal wel niet kan doen en het lezen van recensies wat het maken van keuzes kan bemoeilijken. Daarnaast heeft het invloed op het sociale aspect in hostels. Gelukkig is het nog steeds wel zo dat mensen graag persoonlijk contact hebben en deze met reizen ook essentieel is ivm de uitwisseling van tips en het delen van alle mogelijke ervaringen. Natuurlijk brengt internet nog veel meer positiefs namelijk; Spotify. Geen walkman en bandjes meer om mee te nemen en te moeten luisteren naar steeds dezelfde muziek. Nu is het leuk om met de app Shazam je eigen playlist bij te werken. Verder blijf ik beter bij want 20 jaar geleden heeft het me 10 jaar gekost om bepaalde liedjes en bands tijdens mijn afwezigheid te leren kennen. Netflix, uitzending gemist en de krant helpen hier ook bij.

Het reizen wordt mij ook nog wel makkelijk gemaakt doordat ik gezegend ben met een goed richtingsgevoel wat maakt dat ik me nooit druk maak of ik de weg in een stad wel kan vinden. Wat wel bijdraagt is om op de eerste dag een wandel of fietstour te doen. Daarnaast is het gebruik van offline google maps ook zeer handig. Is toch de ideale vervanging van een papieren kaart. Verder heb ik geen enkel fysiek probleem in vliegtuigen, boten, bussen etc. en nu is ook nog eens gebleken dat ik ‘geen problemen met hoogte heb (boven de zeespiegel)’ hieraan kan toevoegen. Dit is toch echt mazzel hebben.

Een kleine samenvatting van de afgelopen 6 maanden is hier nog wel op zijn plaats

•56 verschillende ‘huizen’ geslapen;

•Matrassen en hoofdkussen expert geworden;

•13 vliegtrips; kortste 35 minuten, langste 21 uur;

•De trein, boten, motoren, tuk-tuks, buggy, paard, fiets en ontelbare busreizen en taxi’s waren mijn overige vervoermiddelen;

•Meest gezette stappen op een dag; 30.294;

•31 boeken gelezen

•Yoga, Spaans, salsa/bachata/tango, Alles basico maar allemaal leuk om mee door te gaan;

•Van woestijn, bergen, strand tot jungle. Van zeer warm, hoge vochtigheid, lente temperaturen, regen, onweer, hagel tot heel koud;

•Van arm tot rijk, van locals tot reizigers;

•Nieuwe muziek, nieuwe gebruiken, nieuw eten;

•4% overschrijding van mijn enigszins bedachte budget.

Wat heerlijk dat ik mijn stinkende sandalen die ik op een afstand van 1.68 nog ruik, mijn kapot gelopen gympen, het ondergoed waar geen eer meer aan te behalen valt en de kledingstukken waar de gaten zijn ingevallen eindelijk mag weggooien! Maar wat heb ik het ook fijn gevonden dat er geen enkele 'beoordeling' is over wat je aan hebt en hoe vaak je het aan hebt. Met 4 dagelijkse setjes en 2 andere sets voor een specifieke gelegenheid kijk je alleen maar naar wat het er bij het weer en de activiteit past. Straks krijg ik weer te maken met keuzestress voor de kast. Natuurlijk wordt het spannend of ik mijn 'koopbutton' (zie blog; Dit is (ook) India) beter onder controle heb als ik het leven, wat ik gewend ben, weer instap.

Met emotie neem ik afscheid van mijn geliefde reistijd en zeker van het continent zuid-Amerika waar ik me zo heb thuis gevoeld. Op naar weer een volgende avontuur waarmee ook ervaringen en herinneringen worden gecreëerd; Ama la Vida.

Dank jullie wel voor al jullie hartverwarmende reacties op mijn blogs. Ik heb met plezier geschreven.